ورقه و قلم
ورقه و قلم

Tuesday, March 27, 2007

آهات






الاخره آه رجعت و وجرح القلب بيقطر دم و دموع


جو مغبر...برد شديد...و هناك كات ست كبيره قاعده سنده ضهرها على حيطه مهدوده

ماسكه سيجاره بين صوابعها الهزيله ....بتدندن بشفايفها لحن مكتوم بين دمعه و ضحكه

"الحب زى الطيور...لازم يعيش فى النور...و تسجنه يموت..و لا غنى و لا صوت..و لا رفرفه تيجى من جناح مكسسسسسسور"





الاوله آه قلب اتكسر و ملوش مداوى



خلاص هتسفرى؟؟؟

بصتله و ضحكت بسخريه: غريبه اوى ..ترثنا القديم كان


بيقول ان الست هى اللى دايما تسال السؤال ده للراجل

اهه جه الزمن و انقلبت الادوار...

قال : قدرى احب واحده عنيده بلسانين زيك....فكرى


تانى ..خليكى معايا...نعمل فرحنا فى معاده ...نبنى


بيتنا مع بعضنا..الحياه لسه حلوه...و بكره أحلى من


النهارده ..مش هى دى كلمتك؟؟!!

قالت:نتجوز و نخلف...نبنى بيتنا طوبه طوبه

...طب هنجيب الطوب منين؟؟

...اخلف ولد شبهك يتروى قلبه بحب بلده

..يكبر ...يطرح قلبه خير و حب

..يجوا بفاس مليان صدى يهدوا جذعه و يولعوا فى غصونه حريق؟؟؟
عايز كده؟؟؟

عايز ابنى يتحرق قلبه زىى؟؟

عايز ابنى يتوه فبلده..البلد دى معدتش لينا خلاص..البلد دى مش هى بلدى

هو: انتى..انتى بتقولى كده؟؟

!! و الله و قدروا عليكى

..فاكره لما كنت بقلك انى بغير من حبك لمصر لانه اقوى من حبك ليا

...حبك لمصر ضاع..و شكلى انا كمان ضعت معاه

هى :الحب زى الطيور...لازم يعيش فى النور...و تحبسه يموت و لا غنى و لا صوت..و لا رفرفه تيجى من جناح مكسور

بينادوا على الرحله..هتوحشينى ..هو قال

هى:الوحشه للى مسافر و راجع...و انا طريقى بقى مفتوح من ناحيه واحده..الرجوع تانى مستحيل







التانيه آه بلد غريبه و ناس غريبه حتى هى بقت غريبه



تحت برج ايفيل لفت الكوفيه بقوه على رقبتها...بقالها هنا 10 سنين

كل واحد هنا فى حاله

محدش بيقول انت مين و رايح فين و هى كمان كانت فحالها
درست و اشتغلت

قالت تداوى قلبها فى بلاد النور و الحريه

يمكن ورود القلب تطرح من جديد...يمكن جناحاته ترجع ترفرف...يمكن جروحه تلتئم

بس الغريبه ان الجرح هو الجرح متغيرش

صحيح كانت بتحاول تقنع نفسها بالعكس..تتعايش مع البرود اللى حاوط حياتها

تتنكر لاوقات اتظلمت فيها بس لكونها مسلمه من بلاد عربيه

كانت ديما تقول اهون عليا ظلم الغريب عن ظلم بلدى

و عاشت و مرت السنين

و كل يوم تيجى تحت ايفيل و تضم كوفيتها ليها و تبصله

زمان كانت تقول لو رحت بلد غريب لازم اشوف اول حاجه الاثارات اروح هناك و قلهم انا من بلاد الحضاره و العماره...برج ايه و سور يا عم مين ...مهما عملتم مش هتيجوا نقطه فى بحر بلدى

و اديها اهه واقفه بقالها عشر سنين بصاله و مش قادره تفتح بقها

خايفه تقله ليكون عرف الحقيقه

ليكون عرف ان الحضاره اتدمرت..ان السجون اتفتحت...ان بلادى بقت مقابر






التالته آه غربه جديده و بلد جديده و الجرح لسه فى مكانه



جات على ايطاليا

طول عمرها كانت تقول ان اهلها يشبهولنا

دمهم لسه حامى برغم كل التلج اللى محاوطهم

سابت بلد و جت بلد و محدش حس بيها

هناك قابلته

شاركها حزنها...حب الدموع الساكته فى عينيها


جه فيوم و قالها عايز اتجوزك

لفت عنيها فى الفضا

سكت لسانها مقلتش حرف

قالها: انتى عارفه انى بحبك...بحب كل تفاصيلك ..بحب حزنك ..ليه نفضل بعاد...انسى بلادك البلد اللى ترمى فيوم ولادها متستحقش حبهم...بكره نتجوز و ولادنا يخدولك حقك

انتى عارفه ان بلادك عن قريب هتدخل تبع اتحاد المستعمرات

بكره يتذل اللى ذلوكى على ادين ولادك

قلتى ايه؟؟


قلت آآآآآآآآآه
آآآآآآآآآآآآآآآآه
آه يا قلبى يلى مليان بالحروق و المواجع




الاخره آه رجعت و وجرح القلب بيقطر دم و دموع



رجعت و سندت ضهرها على حيطة بيتها القديمه

سمعت حكاوى كتير فى الطريق...عن ابو الهول و الاهرامات اللى عملوا عليهم مزاد ...قالوا هنبعيهم علشان نجيب قمح للشعب الجعان

باعوا الاثارت كلها...باعوا بلادى

حتى نهر النيل من كتر حزنه جف
ما عاد قادر يروى الاراضى
النهر قلبه اتجرح بس عينيه سكتت فيها الدموع ما عاد بيبكى

ماسكه سيجاره مش مولعه فى ايديها
و صور رايحه و جايه قدام عنيها من ماضى كان و كتاب تاريخ

آآآآآه يا بلد

آآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآه يا بلد
__________________________________
الاغنيه اغنية محمد منير الجب زى الطيور
و الصوره من بلوج المتكاظيه

Posted by big big girl...in a big big world :: 10:07 AM :: 3 comments:

إتفضل الورقه و القلم

---------------------------------------

Thursday, March 22, 2007

صراخ



فدائى...غناها حليم فيوم

قال انى فدائى..و راح افدى العروبه دمائى

راح اموت اعيش...ميهمنيش

كفايه اشوف علم العروبه باقى


أنا زى زيه يا عروبه

مننى خايف و لا عمرى كنت فيوم جبان

عدت عليا سنين حياتى و اتفرفطوا قدام عيونى

كان نفسى افديكى يا عروبه بأى شىء

عمرى...حياتى..دنيتى

ممكن أموت بس تعيشى يا عروبه



رحت الميدان فيوم مغيم زمهارير

قلت هحارب...قلت هو ده يوم الفدى

كان قلبى ملان بالشجاعه

كنت بأقول آه لو سبونى بس على ولاد الذين


..
رحت الميدان يا عروبه

ميدانك انتى

كنت داخل و إيدى ماسكه البندقيه

بصيت لاقيت الميدان مفروش حرير

فين التراب؟؟!! فين الدماء؟؟!!فين الجثث؟؟؟؟؟

الهوى ريحته تدوخ العقول
...
الأدين ماسكه كسات ...البنات متعريه.

صوت ضحك ماجن اقوى من صوت المدافع

اكيد لازم اكون ضليت الطريق

مش هو ده ميدانك يا عروبه


...
برفع عيونى اللى نكسها الخجل

هناك لاقيت صوره كبيره منوره

اتكتب على الصوره اسمك

و جمب اسمك اسمهم

الصوره صورة اتحاد

اتحاد فجر و كفر

اتحاد بنا و بنهم

اتحدتى يا عروبه مع اللى قتل ابنك و ابويا

شربتى دم الشهيد فى كسات متلونه

حتى ميدانك يا عروبه ما عاد ميدان


...
أتولد فقلبى خوف

خوف قتل كل الشجاعه

خوف رعش كفوفى اللى شايله البندقيه

لما شفت قبالى مسرح

مسرح احمر ..زى لون دم الشهيد

و اللى قتلوا يوم ولادنا على الكراسى كانوا يصقفوا

يصقفوا ليكى يا عروبه حتى ترقصى رقصه يا حلوه



جردوكى يا عروبه من هدومك..من كرامتك..من كل شىء

بكيت و علا صوت صراخى

بس ضاع كل الصراخ وسط صوت المجون

كان صوته اعلى...كات ايده اقوى


شفت كل شىء جميل قدام عيونى بيندبح

شفتهم بيدنسوا كل المبادىء و القيم


جريت يا عروبه من ميدانك


..خدتنى رجلى للمقابر
حفرت حفره و قعدت فيها

مش جبن منى يا عروبه و لا خوف

هو عجز

ايوه عجز

كان سهل عليا أقتل ولاد الذين..اموت لجل منتى فيوم تعيشى

دلوقتى لو قتلت مين راح اقتل

لما صرتوا انتى و هما واحد

و السلاله اتدنست

مين راح اقتل يا عروبه؟

مين راح اقتل ؟؟


Posted by big big girl...in a big big world :: 8:02 AM :: 3 comments:

إتفضل الورقه و القلم

---------------------------------------